Αποχουντοποίηση; Πότε;

Ο συναγερμός χτύπησε καμιά δεκαριά φορές εκείνη τη μέρα. Η τηλεόραση στο ΚΨΜ για κάποιο λόγο δε λειτουργούσε. Μας έβγαλαν έξω από τη στάνη για νυκτερινή άσκηση. Το τσιγάρο δεν επιτρέπεται, όμως όλοι κάπνιζαν σα πούστηδες. Οι φήμες και οι ψίθυροι κυριαρχούσαν μέσα στο στρατόπεδο. Εκεί έξω όλοι κάπνιζαν και κρύωναν. Οι υπαξιωματικοί μονιμάδες δε μιλούσαν καθόλου αλλά το μάτι τους γυάλιζε. Αυτοί δεν καπνίζουν ποτέ κι έτσι δεν διακρίνονταν καλά τα μάλλον γεμάτα έξαψη πρόσωπά τους στο σκοτάδι. Καμιά δεκαριά φασισταριά φαντάροι, γαμημένα αρχίδια, ήταν ενθουσιασμένοι που μπορεί να τους δοθεί η ευκαιρία να σημαδέψουν με τα G3 τα «μιάσματα». Οι περισσότεροι φαντάροι ρωτούσαν συνεχώς, θέλουν τη μαμά τους, τη γκόμενά τους, το πλέη στέησιον και το φτιαγμένο τους αμάξι. Οι ανθυπολοχαγοί, πιτσιρικάδες με λίγο μυαλό παραπάνω ήταν εξοργισμένοι και μόνο στη σκέψη ότι θα κατέβει ο στρατός. Ήταν εξοργισμένοι που δεν άνοιξε η τηλεόραση. Διέψευδαν συνεχώς και έντονα. Δε γουστάρουν και φαινόταν. Φαινόταν όμως ότι του είχε καταλάβει και μια μικρή ανησυχία. Επόπτης στρατοπέδου ήταν ένας καραβανάς λοχαγός που έχει τρελαθεί από τα άπειρα χρόνια υπηρεσίας και αφού μας μάζεψε όλους, μας μίλησε με υπονοούμενα κλείνοντας μας το μάτι με το τρίπτυχο Πατρίς - Θρησκεία – Οικογένεια. «Να προσέχετε». «Να προσέχετε!».

Απόψε φυλάω την αποθήκη πυρομαχικών και οπλισμού. Δύσκολη ώρα και δεν περνάει. Δύσκολο πόστο. Μου είπαν «να προσέχω» μπορεί να δεχτούμε επίθεση. Έλεος! Έχω τρεις γεμιστήρες με σφαίρες. Θα κρυφτώ μέσα στο στρατόπεδο. Ξέρω κάτι καβάντζες για πέσιμο. Θα κοιμηθώ κιόλας έτσι για το γαμώτο. Θα πέσω άρρωστος με πυρετό και πάλι θα κοιμηθώ καμιά δεκαριά ώρες στο αναρρωτήριο. Κοιτάζω κατά το βουνό. Θα το ανέβω ρε και ξεκινάω αντάρτικο αφού ρίξω έναν τρικούβερτο ύπνο κάτω απο κάποιο δέντρο. Στ’ αρχίδια μου! Θα τρώω κυνήγι αγριογούρουνο γαρνιρισμένο με φρούτα του δάσους και θα πίνω γάργαρο νερό από τις πηγές. Θα ακολουθήσουν είπαν δυο τρεις λαίμαργοι. Σε έναν μόνο υπολογίζω από δαύτους. Σίγουρα θ’ ανέβουν κι άλλοι που δεν θα περιμένει κανείς. Σίγουρα θ’ ανέβουν πολλοί και ας ψήφισαν μερικοί Νέα Δημοκρατία στις πρώτες εκλογές που μπορούσαν να ψηφίσουν. Θα το κάψουμε το στρατόπεδο και θα τους φάμε τους φασίστες. Μόνο ας τολμήσουν. Δεν τα νιώθω τα πόδια μου καπετάνιε. Ένα ζευγάρι κάλτσες και αυτό τρύπιο και έξω η θερμοκρασία στα μείον. Καλύτερα που δεν τα νιώθω και δεν μπορώ να περπατήσω. Δεν είναι ώρα για περπάτημα. Έχω κοκαλώσει γαμώ την υγρασία μου. Γιατί δε μας άφησαν να δούμε τηλεόραση; Βρήκαν μέρα να κάνουν απογραφή υλικού οι πούστηδες. Αμάν μας την πέφτουνε! Μου χει γυρίσει ταρχίδι! Τι σκατά;

-Αλτ! Τις ει; Αλτισεί λέω…..

-Δεκανέας αλλαγής ρε.

-Προχώρει μαλάκα να πάω για ύπνο επιτέλους γαμώ το στρατό μου.

οπλίτης

Give A Little Love

aτιτλο

Αυτή τη σαχλαμάρα την εγραψα ένα μεσημέρι του καλοκαιριού στην παραλία μάλλον επειδή με χτυπούσε για ώρα στο κεφάλι ο ήλιος . Τώρα γιατί αποφάσισα να την αναρτήσω;

Η Γαρμένδια άνοιξε το παράθυρο του ψηλότερου δωματίου του Πύργου της και κοίταξε την απέραντη παραλία που απλωνόταν μπροστά της. Η παραλία της ήταν και το βασίλειό της. Χιλιάδες ξαπλώστρες εκτείνονται παντού και όλες γεμάτες με ανθρώπους. Τα μάτια της Γαρμένδια γέμισαν ομπρέλες.

Οι υπήκοοι βουτάνε από ψηλό βατήρα σε μικρή λιμνούλα με αντηλιακό πριν κατακλύσουν τις ακτές. Οι ακτές είναι τα ορυχεία του βασιλείου. Η Γαρμένδια τρέφεται από την άμμο που βγάζουν οι υπήκοοι. Γεμίζουν κουβαδάκια και τα στέλνουν στον Πύργο.

Τα πλυντήρια δουλεύουν στο φουλ. Εκμεταλλεύονται την παλίρροια και οι πλύστρες του Πύργου απλώνουν τα χταπόδια, τα ρούχα της Βασίλισσας.

Στη σκοτεινή αίθουσα του Πύργου σήμερα καίνε ακατάπαυστα 700 φιδάκια αντικουνουπικά. Εκεί συνήθως δίνει με χασμουρητά τα παραγγέλματα στους υπηκόους της η Γαρμένδια. Μιλά μόνο την πανάρχαια μυστική γλώσσα της χασμουρικής, την οποία καταλαβαίνει μονάχα το συμβούλιο των σοφών νηπίων. Επιβλητική κάθεται στην τεράστια αιώρα λες και περιμένει κάτι. Είναι κάπως ανήσυχη σήμερα. Σφίγγει τη γροθιά της κάθε τόσο και από μέσα της βγαίνουν χιλιάδες κουνούπια για να πέσουν ξερά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από τις αναθυμιάσεις.
Φυτρώνει ένας φοίνικας στην πλάτη της Γαρμένδια τα τελευταία χρόνια. Όταν φυτρώσει και ο άλλος στο κεφάλι της θα στήσει αιώρα για τη μονάκριβη κόρη της, τη μικρή Απελπισία που μεγαλώνει ογδόντα χρόνια μέσα στην κοιλιά της.
Το πρόβλημα είναι ότι τώρα μόλις την έπιασαν οι πόνοι. Έσπασαν και τα νερά που λένε και βλέπω ότι τρέχουν χείμαρροι ολόκληροι. Τα νήπια πνίγονται τα κακόμοιρα και η Γαρμένδια χασμουριέται συνεχώς προσπαθώντας να δώσει οδηγίες. Τι θα κάνουμε; Περιμένουμε να έρθουν οι γιατροί του βασιλείου από ώρα σε ώρα. Οι αγγελιοφόροι μας λένε ότι είχαν για μέρες εγκλωβιστεί θαμμένοι κάτω από αρκετά κιλά άμμου για το πειραματικό μέρος της μελέτης τους για ολιστικά θεραπευτικά αμμόλουτρα. Ανέπνεαν με αναπνευστήρες που κατέβαιναν σε βάθος τριών μέτρων. Τώρα σκάβουν για να τους βγάλουν. Τι γίνεται; Το νερό θα μας πνίξει όλους. Δε θυμάμαι πως είναι να κολυμπάει κανείς σε τέτοια υγρά. Κομμάτια υπερτροφικού πλακούντα. Να τα! Ο Πύργος καταστρέφεται. Η βασίλισσα χασμουριέται. Θεέ μου ξεπροβάλει! Η Απελπισία...είναι κορίτσι!

Ο βίος εν Ελλάδι είναι υπαίθριος
                                   Περικλής Γιαννόπουλος

TV

. .....Αν δείχνουν χιόνια, χιόνια θα κλαίνε σαν πεθάνουν, χιόνια θα κάνουν, χιόνια θα γίνουν.

PERE LACHAISE 2005/ La muse malade 2008

La muse malade

Ma pauvre muse, hélas ! qu’as-tu donc ce matin ?

Tes yeux creux sont peuplés de visions nocturnes,

Et je vois tour à tour réfléchis sur ton teint

La folie et l’horreur, froides et taciturnes.

Le succube verdâtre et le rose lutin

T’ont-ils versé la peur et l’amour de leurs urnes ?

Le cauchemar, d’un poing despotique et mutin,

T’a-t-il noyée au fond d’un fabuleux Minturnes ?

Je voudrais qu’exhalant l’odeur de la santé

Ton sein de pensers forts fût toujours fréquenté,

Et que ton sang chrétien coulât à flots rythmiques

Comme les sons nombreux des syllabes antiques,

Où règnent tour à tour le père des chansons,

Phoebus, et le grand Pan, le seigneur des moissons.





(Spleen et Idéal, Les Fleurs du Mal, 1861)

Θραύσματα μιας μέρας

Παιδικά τραύματα.

Πρώτη μέρα χορωδία. Πέμπτη δημοτικού.

-Πάμε όλοι μαζί παιδιά!

-Ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν α-α-αταξίδευτο που ήταν α-α-αταξίδευτο οε οε οε οεε

- οε οε Παοκ ολέ ολέ ολέ αμπαλαέ οε οε οε οε.

-Πάμε άλλη μια φορά. Ξεψυχισμένα είστε; Ξυπνάτε βρε!

-Κύριε εδώ το παιδί δίπλα λέει Πάοκ ολέ ολέ και κάνει αμπαλαέο

-Πως σε λένε παιδί μου εσένα που λες τέτοια πράγματα; Ε; Σου μιλάω.

Χρόηκ χρογκ (ήχος τραβήγματος αυτιού που πονάει) Σλααααααααααααααατς

-Τρεμπλάζ κύριε

-2 θα πάρεις στον έλεγχο και πέρνα έξω. Αύριο με τον πατέρα σου.


Στην τάξη. Ή τρίτη ή τετάρτη δημοτικού. δε θυμάμαι.

-ΑααααααααΑαααααα Κυριαααααά!

-Έλα εδώ κορίτσι μου γλυκό.
Ποιος έβαλε τα έντομα στο θρανίο της Κ. ; Να το πει τώρα αμέσως. Κ ποιός τα έβαλε αυτά κορίτσι μου;

-Ααααααα κυρίααααα δεν ξέρωωωωωω. Ουχου χου χου.

-Εγώ ξέρω κυρία. Ο Τρεμπλάζ τα έβαλε κυρία.

Σλάαααααααααααααααααατς!

-Στη γωνία τώρα Τρεμπλάζ.

Τρίτη ή Τετάρτη δημοτικού. Συνομιλία με τον διπλανό μου την ώρα του μαθήματος.

-Εσύ ποια αγαπάς Τρεμπλαζ;

-Την Κ.

-Εεεεεεεεεεεε Ο Τρεμπλάζ αγαπάει την Κ. Ακούτεεεεεεεεεεεεεεε

-Σλαααααααααααααααατς και Σλαααααααααααααααααατς (τη φάγαμε και οι δυο)

Μπροστά στον διευθυντή του σχολείου. Μέρα απεργιών των δασκάλων. Τετάρτη δημοτικού

-Κύριε Διευθυντηηηή μπορούμε να βγούμε εξω να παίξουμεεεε; Ο Κύριος Κώστας δεν ήρθε πάλιιι.

-Εμείς βγήκαμε ήδη! Ελάτε κι εσείς να παίξουμε Τρίτη-Τετάρτη μπάλα!

Χροηκ Χρατς(ήχος αυτιού που πονάει υπερβολικά).Σλαααααααααααααααααατς

-Ποιος είσαι εσύ παιδί μου που δίνεις εντολές στους συμμαθητές σου μπροστά στον διευθυντή;

-Τρεμπλάζ με λένε κύριε.

Στην Τρίτη δημοτικού η δασκάλα όλο το χρόνο μας είχε πρήξει τα παπάρια με θαύματα και εικόνες που δακρύζουν, που μιλάνε και τέτοιες αρχιδιές. Ε! Μ έπιασε ιδεοληψία και ότι εικόνα ή φωτογραφία είχε πρόσωπο νόμιζα οτι μου μιλάει και μου γνέφει. Με αφήσαν και πολύ πρωί στο σχολείο, είχε ομίχλη καταχνιά, μόνος σε όλο το συγκρότημα το σχολικό, λίγο ήθελα για να σαλτάρω;

-Κυρία ο Τρεμπλάζ που ήρθε πρώτος το πρωί είδε την εικόνα του Χριστού πάνω από τον πίνακα να ανοιγοκλείνει τα μάτια και το στόμα και λέει ότι έγινε θαύμα.

-Ααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα! Χουχουτ χουτ χουτ(ο ήχος του γρήγορου παιδικού σταυροκοπήματος)

-Τρεμπλάαααζ !

Σλααααααααααααααααααααααααααααααααααααααατς

Έχω και άπειρα άλλα που θυμήθηκα. Αλλά τώρα που τα θυμήθηκα νιώθω πολύ έντονα την ανάγκη να πάω σε ψυχίατρο και να σταματήσω να τα γράφω εδώ.
Να σημειώσω οτι με στείλαν σε χριστιανικό σχολείο στο δημοτικό, που ευνοούσε πολύ τον χαφιεδισμό και τις σφαλιάρες.

40 χρόνια τα ίδια μακαρόνια.

«Η συντριπτική πλειονότης της ελληνικής νεολαίας έχει αντιληφθή ότι δεν είναι πρόοδος, αλλά θλιβερά οπισθοδρόμησις και θλιβερά εγκατάλειψις εις τα πλέον βοσκηματώδη ένστικτα ολόκληρον αυτό το κίνημα νεανικής "οργής", που παρατηρείται εις πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα και υποδύεται μορφάς συνήθως αηδείς και ενίοτε καταστροφικάς. Δεν χρειάζεται ούτε γενναιότης, ούτε πνευματικότης, ούτε πρωτοτυπία δια να ξαναγίνη κανείς άνθρωπος των σπηλαίων και να συμπεριφέρεται σήμερον ως πίθηκος». Ευριπίδης Στυλιανίδης Υπουργός Παιδείας 2008. Όχι! Λάθος έκανα. Υπουργός Παιδείας Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου 1968.




«Εις τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια οι φοιτηταί δημιουργούν. Αλλού καταστρέφουν. Εις τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια σπουδάζουν, οπλίζονται διά τον αγώνα της ζωής και κατά τον ελεύθερον χρόνον των οργανώνουν εξορμήσεις κοινωνικής σημασίας. Αλλού αναποδογυρίζουν αυτοκίνητα, ανάπτουν πυρκαϊάς, ξηλώνουν πεζοδρόμια, τρέχουν εις τους δρόμους με κομμουνιστικάς σημαίας. Δεν διαφέρουν οι νέοι των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων με τους νέους των Κρατικών. Παντού είναι το ίδιο ενθουσιώδεις, αγνοί και γενναίοι. Διαφέρει όμως το περιβάλλον εις το οποίον αναπτύσσονται. Εις τα κρατικά ιδρύματα εξακολουθούν να δρουν ασύδοτοι αι ξενοκίνητοι δυνάμεις ανατροπής, αι οποίαι χρησιμοποιούν την νεολαίαν ως όργανον αντιδημοκρατικών και αντεθνικών κατ' ουσίαν επιδιώξεων, υπό διάφορα απατηλά προσχήματα. Εις τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, όμως, έγινε μία Επανάστασις(Παράκαμψη του άρθρου 16), η οποία έθεσε τέρμα εις την κακοποιόν δράσιν των δυνάμεων αυτών.».

Άρθρο του Γ. Πρετεντέρη για το Βήμα. Όχι! Πάλι έκανα λάθος. Παραφρασμένο κομμάτι άρθρου του χουντικού τύπου του 1968. Όπου ιδιωτικά πανεπιστήμια βάλετε Ελλάδα και όπου κρατικά, Γαλλία. Ότι μπήκε σε παρένθεση είναι προσθήκη για την προσαρμογή του κειμένου στα σημερινά δεδομένα.

Όσοι κόπτονται για την άρση του κρατικού ¨μονοπωλίου¨ στην ανώτατη εκπαίδευση, θεωρούν προφανώς οτι το κράτος πουλάει πτυχία. Βλέπουν επομένως την Παιδεία ως είδος προς πώληση με νόμους αγοράς.



(τα αποσπάσματα τα βρήκα εύκολα στον σημερινό Ιό της Κυριακάτικης)

ξέπνευση

…………..Κώμα…………. Κόμμα………. Κώμα………Κόμμα........…..Ακόμα………

Η theorema με κάλεσε να παίξω το γνωστό πλέον παιχνίδι με τον γραφικό χαρακτήρα. Είπα λοιπόν να ανεβάσω αυτήν την σπιτική συνταγή με τα χεράκια μου. Όλο αυτό το παιχνίδι ξεκίνησε απο το blog ΙδιογράφΩς.

Εγώ καλώ με τη σειρά μου τον josef και την plant (να ανοίξει και δικό της blog επιτέλους)

Ψυχοπαθής με κροτίδες σπέρνει τον τρόμο!!!!

ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ πεταει κροτίδες την νύχτα στην Α. Τούμπα Θεσνικης 1,5 χρόνο τώρα

Θέλω να καταγγείλω τον θρασύδειλο-ψυχοπαθή που τα βράδια και σε ώρες απο τις 1 εώς τις 5 το πρωί πετάει κροτίδες με αποτέλεσμα να ξυπνάει όλη την γειτονιά. Το συμβάν γίνεται στην οδό ****** στην περιοχή Κρυονέρι Θεσνιοκης στην Α. Τούμπα σε ένα αδιέξοδο με 7 !!! ναι7 πολυκατοικίες. Πάνω που έχεις μπεί στα πιο γλυκά όνειρα αυτός ο θρασύδειλος ψυχοπαθής πετάει νυχτιάτικα τις κροτίδες. Αυτό γίνεται κατ εξακολούθηση εδώ και 1,5 χρόνο περίπου. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο μεγάλο γιατι από τον κρότο ξυπνούν τα βρέφη που υπάρχουν στις γύρω πολυκατοικίες και κλαίνε απο την τρομάρα τους για καμια ώρα μετα. Η αστυνομία έχει ειδοποιηθεί άπειρες φορές και ακόμα δέν έχει καταφέρει να βρεί τον ψυχοπαθή που τρομάζει και ξυπνάει τόσους ανθρώπους.

Απίστευτο σε 1,5 χρόνο δέν έχει καταφέρει να πιάσει ένα θρασύδειλο ψυχοπαθή που είναι ένοικος μιας απο τις 7 πολυκατοικίες.

Επιτέλους ας γίνει κάτι γιατι αν τον βρούμε πέρα απο το ξύλο που θα φάει μπορεί και να τον πετάξουμε απο καμιά ταράτσα.

Εδώ το λινκ


Ψάχνοντας στο Katagelies.gr ώστε να πάρω κάποιες πληροφορίες για το αν μπορεί να γίνει κάτι, τώρα που είναι νωρίς, με τα beach bars, τη μουσική τους, τις ομπρέλες τους, τις ξαπλώστρες τους και φυσικά τους ανεκδιήγητους θαμώνες τους, έπεσα πάνω σε αυτήν την απίστευτη καταγγελία που με έκανε κυριολεκτικά να ανατριχιάσω. Η τρομακτική αυτή ιστορία εκτυλίσσεται μάλιστα στον χώρο όπου έδρασε ο περιβόητος δράκος του Σέιχ Σου. Το σημειώνω αυτό για όσους δε γνωρίζουν. Η περιοχή μαστίζεται συστηματικά απο φοβερούς ψυχοπαθείς τα τελευταία 100 χρόνια τουλάχιστον. Οι κάτοικοι έχουν μάθει να ζουν με την ψυχοπάθεια και είναι να θαυμάζει κανείς το σθένος και τη γενναιότητα που επιδεικνύουν, καθώς μιλούν ανοιχτά για το πρόβλημα του αγαπημένου τους τόπου. Τον Σεπτέμβριο του 1910 στο πολύπαθο ημιορεινό - ημιδασικό τοπίο του Κρυονερίου εμφανίστηκε το πρώτο κρούσμα ψυχοπάθειας. Ένας έμπειρος εβραίος ξυλοκόπος ονόματι Βενιαμίν αποτρελάθηκε και εγκαταστάθηκε στο δάσος με τα αγρίμια. Για τους 2 επόμενους μήνες κατέβαινε σε ανύποπτο χρόνο στο Κρυονέρι και δάγκωνε τους ξυλοκόπους και τους σκύλους τους. Συστήθηκε πολιτοφυλακή, ώστε να γίνονται περιπολίες για τον εντοπισμό του δράστη, ύστερα απο τις διαμαρτυρίες των κατασκευαστών που είδαν τα αποθέματα ντόπιου ξύλου να μειώνονται δραματικά. Αυτό συνέβαινε γιατί η ιστορία είχε λάβει μεταφυσικές διαστάσεις στους κύκλους των ξυλοκόπων, οι οποίοι πίστευαν οτι ο Βενιαμίν είχε γίνει λάμια και φοβόντουσαν να ασκήσουν το επάγγελμά τους στον τόπο εκείνο. Ύστερα απο αλλεπάλληλα δαγκώματα ο δράστης συνελήφθη και πέθανε στα μπουντρούμια του Γεντί Κουλέ το 1911 από ξυλοδαρμό. Οι μετέπειτα εμφανίσεις διάφορων ψυχοπαθών στην περιοχή εντάθηκαν με κορυφή του παγόβουνου τον δράκο. Ακολούθησε μια ανησυχητική ηρεμία μέχρι τις μέρες μας, όπου απότι φαίνεται έχουμε ένα δυναμικό come back της ψυχοπάθειας με χρήση δυναμίτιδας και κρότου. Ο τρόμος επιστρέφει.


Update 5 Μαϊου 2008

Ύστερα απο την έκταση που έλαβε η συγκλονιστική αυτή καταγγελία μέσω αυτού του ιστολογίου και με την πάντα χρήσιμη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας, των μαρτύρων και ειδικών ψυχίατρων που μελετούσαν σε βάθος το ψυχολογικό προφίλ του δράστη επι μήνες, κατορθώθηκε να γίνει το πορτραίτο του ψυχοπαθούς. Ιδού το αποτέλεσμα.







Όποιος δει τον συγκεκριμένο ψυχοπαθή - θρασύδειλο κροτιδάκια,να επικοινωνήσει αμέσως με το παρόν ιστολόγιο ώστε να ενημερωθούν οι αρχές. Θα τηρηθεί εχεμύθεια και οι μάρτυρες θα μπουν σε πρόγραμμα προστασίας μέχρι τη σύλληψη.

Άμυνα Ζώνης

Αν τα λεφτά που έχω δώσει ως τώρα στην ΕΡΤ μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ πήγαιναν πάντα στην παραγωγή τέτοιων σειρών...ε τότε χαλάλι, δίνω και παραπάνω . Δυστυχώς αυτό συμβαίνει μια φορά στα δέκα χρόνια. Ευτυχώς η φορά αυτή ήταν φέτος. Δύσκολη χρονιά. Να και κάτι καλό λοιπόν. Δεν είναι βέβαια καθόλου περίεργο το οτι η σειρά θάφτηκε μέσα στην ηλιθιότητα της ΕΡΤ. Τη μια έπαιζε στη ΝΕΤ, την άλλη στην ΕΤ1 και φυσικά όποτε θυμόντουσαν οι υπεύθυνοι προγράμματος. Εδώ ψάξτε ανάμεσα στη θάλασσα μαλακίας της ελληνικής τηλεόρασης μόνο αν θέλετε να δείτε τη σειρά σε streaming.

.

Καριόλα

Παλιοσκρόφα. Ακόμη σε περιμένω.
Που πήγες δηλαδή;
Και να γυρίσεις πίσω, τώρα πια είναι αργά.
Ουστ απεδώ παλιοχαμούρα, μη σώσεις και ρθείς.
Τι νόμιζες; Ανάγκη σε είχα.

(αφιερωμένο στη δική μου έμπνευση, που αγνοείται)

Πληροφορίες εδώ

Πονάνε τα μυαλά μας

Το πρόβλημα Treblaz επεκτείνεται και σε ένα καινούριο υπερβολικά καλό μουσικό blog.


Brain Candy

Τρέμε Ιράν, τρέμετε Πέρσες! Εμπρός για έναν νέο Γρανικό!

Πανκ ας Φακ

αμέρικαν άναλογκ σετ

Πολιτιστικά νέα

Όλα τα επεισόδια του αριστουργηματικού 'ανθρώπου που κοιμόταν όρθιος ' του vlavo βρίσκονται εδώ .

Το αδιέξοδο του ποιητή.

Αποφάσισα ότι σήμερα είναι παγκόσμια μέρα πίεσης και είπα να γράψω κι εγώ μια φαστ φουντ ποίηση, καθώς πιέζομαι και θέλω να χαλαρώσω. Εξάλλου τόσοι και τόσοι γράφουν το μακρύ τους και το κοντό τους. Επειδή όμως πάντα έχω την ανάγκη να απολογούμαι, ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά.

Τώρα που έγραψα τον πρόλογο δε μου βγαίνει ελεύθερα η ποιητική μου τέχνη. Δε μου βγαίνει πλέον εύκολα το γρήγορο βλακώδες ποιηματάριο μου. Ας δοκιμάσω μια λέξη πυροτέχνημα που δημιουργεί εικόνες, συναισθήματα και σίγουρα κάποια αντίδραση. Ίσως βγω από το αδιέξοδο. Για να δούμε.

Κατουρλιά.

Τη λέξη τσίσα (τα) δεν την βρίσκω τόσο δυνατή όσο την αποπάνω. Ίσως αυτό το ουρλιά την κάνει πιο αηδιαστική, ωστόσο νομίζω χάνει κάτι από την οσμή της η λέξη μου όταν στέκεται έτσι μόνη της. Και το σχήμα της εικόνας έχει ένα πρόβλημα.

Εδώ νομίζω το έχασα το στοίχημα. Δεν μπορώ να συνεχίσω αυτό το ποίημα. Παραιτούμαι. Θα συνεχίσω να πιέζομαι μέχρι να μου βγεί κάτι πιο δημιουργικό. Ελπίζω μόνο να μην είναι το άλλο, το χοντρό.

Σκατά.

Εκφυλισμένη Τέχνη.

Ύστερα απο υπερβολική έκθεση στα έργα του Πικάσο νιώθω κάπως ανώμαλος. Θέλω να κάνω όργια με διευθυντές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης!

Θρώσκω

Είμαι άνθρωπος. Εκ του άνω θρώσκω και ὄπωπα. Κοιτάω ψηλά και αναπηδώ. Χοπ! Θρώσκω λοιπόν στα λιβάδια σαν αγελάδα που θρώσκει. Τι άνω θρώσκεις και όπωπας ρε; Που χαζεύεις; Τι κοιτά ρε; Θα πατήσεις τίποτα κακά. Εκτός και αν τα αποφύγεις αναπηδώντας τα. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ανθρώπων είναι οτι περπατούν αναπηδώντας καμαρωτοί-καμαρωτοί, σα να έχουν καταπιεί μπαστούνι και κοιτάζουν ψηλά στον ουρανό. Αν δεν αναπηδάς είσαι άνωπος και αν δεν βλέπεις είσαι άνθρωσκος. Άνω βέβαια αν δεν είσαι ανάποδα. Γιατί αν είσαι με το κεφάλι προς το έδαφος τότε κοιτάς κάτω. Επομένως είσαι κάτωπος ή κατάθρωπος ανάλογα με το αν αναπηδάς, γιατί δεν μπορεί, θα βλέπεις όταν κάνεις ακροβατικά. Εκτός πάλι αν κάνεις κάποια στάση στο σεξ και κλείνεις τα μάτια είτε γιατί δε βλέπεται το έτερον μισό σου είτε γιατί σε πήρε ο ύπνος, είτε γιατί έχεις αυτό το βίτσιο οπότε και λέγεσαι κάτωπος που κάνει σεξ. Το μεγάλο πρόβλημα είναι με τους αστροναύτες, που ας πούμε ότι επιδιορθώνουν έναν διαστημικό σταθμό από την εξωτερική μεριά. Τότε που θρώσκουν και που κοιτούν; Πάνω; Πλάγια; Κάτω; Αυτοί τότε χάνουν την ιδιότητα του ανθρώπου. Γίνονται κάτι άλλο που πρέπει να λέγεται θρώποι.

Από την Βικιπαίδεια αντιγράφω:

‘Στο κατ’ εξοχήν έγκυρο Ετυμολογικό Λεξικό τής Αρχ. Ελληνικής τού P. Chantraine (1999, β΄ έκδ.) αναφέρεται: «Le mycénien a-to-ro-qo rend quasi-certaine l’existence d’un second terme -okwo- (exprimant l’idée de visage ou d’aspect), cf. οψ, πρόσωπον, et apporterait un petit appui par ex. à l’explication par *άνδρ-ωπος» (σ. 91).

Η ανάλυση *άνδρ-ωπος «αυτός που έχει όψη ή πρόσωπο άνδρα» είναι αυτή που τείνει να γίνει περισσότερο αποδεκτή στη σύγχρονη γλωσσολογία. Ας σημειωθεί ότι το αρχ. ουσ. ανήρ, ανδρός σήμαινε συγχρόνως «άνδρας, άνθρωπος», πράγμα που αποτελεί κοινό τόπο για πολλές σύγχρονες γλώσσες (λ.χ. αγγλ. man, γαλλ. homme, γερμ. Mann «άνδρας» - man «κάποιος (άνθρωπος)», ισπ. hombre, ιταλ. uomo κ.ά., που όλα συνδυάζουν τις σημ. «άνδρας, άνθρωπος», αντανακλώντας έτσι το γνωσιακό σύστημα των ομιλητών).

Δημοφιλείς παραμένουν ορισμένες παρετυμολογικές αναγωγές, οι οποίες δεν στηρίζονται σε επιστημονικά κριτήρια. Περισσότερο γνωστή είναι η εικαζόμενη αναγωγή σε ἄνω + θρώσκω («αναπηδώ») + ὄπωπα (αρχαϊκός παρακείμενος του ὁρῶ «βλέπω»), βάσει της οποίας ο άνθρωπος είναι το όν που κοιτάζει και κινείται προς τα εμπρός, άρα είναι γεμάτος αισιοδοξία και στόχους. Η άποψη αυτή προσκρούει στους μορφολογικούς κανόνες τής Ελληνικής, διότι παρουσιάζει τονισμό που δείχνει ότι πρόκειται για παράγωγο και όχι για σύνθετο, το δε ρήμα θρώσκω δεν έχει δώσει παράγωγα επίθετα τέτοιας μορφής.’

Ο Galis θρώσκει! Χοπ!

Ολη αυτή την μπουρδολογία μου την καταθέτω ως διαμαρτυρία ενάντια στη χρήση της φράσης κλισέ ‘Είμαι άνθρωπος. Εκ του άνω θρώσκω.’. Δεν αντέχω άλλο να την ακούω και να την διαβάζω. Έχει συνωμοτήσει και το γαμημένο το σύμπαν εναντίον μου επειδή το θέλει πάρα πολύ, οπότε καταλαβαίνεις.

...........ε;

- Δεν έχεις πια εκείνη την σπιρτάδα στο βλέμμα. Ούτε στο σεξ τα πας καλά. Κουράζεσαι εύκολα πλέον. Δε με θέλεις όπως πριν. Το νιώθω. Εγώ φταίω;

- Δεν φταις εσύ είναι δικό μου το πρόβλημα. Άρχισε από τότε που μου είπες πως βγάζω περίεργες κραυγές όταν τελειώνω, που σου έρχεται να γελάς. Πρέπει κάτι να κάνω γι’ αυτό, καταπιέζομαι.

- Τι εννοείς είναι δικό σου πρόβλημα; Μόνο δικό σου; Δικό μου δεν είναι;

- Ναι εντάξει, μπορείς να μη γελάς αν γίνεται;

- Δε γελάω. Καταπιέζομαι κι εγώ. Τι νόμιζες; Μου έρχεται σπαστικό και το καταπιέζω. Δεν είναι ευχάριστο αν θες να ξέρεις.

- Παίρνεις εκείνη την περίεργη έκφραση. Να όπως τώρα, που στο τσακ είσαι να γελάσεις.

- Εντάξει πες μου τι να κάνω και θα το κάνω, αλλά να ξέρεις ότι αυτό είναι καταπίεση. Όπως τότε που με έβαλες να βάψουμε τους τοίχους στο σαλόνι μπεζ.

- Σκέψου κάτι δυσάρεστο. Σκέψου ας πούμε κάποια κηδεία, κάτι τέτοιο.

- Καλά έτσι τώρα πως είμαι;

- Έτσι μπράβο μωρό μου, τώρα…ααα…ΑαααΑΑααααα.ααααααααοοοοοοοοουυυυυυυαααααααααααααγγγγγχ. αι αι αιαια ιααιαιααααααααα.

- Τι; Αυτό ήταν;…μαλάκα.

- …………………….ε;

- Τίποτα άστο. Πρέπει να βάψουμε τον τοίχο νομίζω.

- ……………………..α ναι ουφ. Να τον βάψουμε.

- Νομίζω πρέπει να χωρίσουμε. Ειιιι…κοιμάσαι;…ακούς;

- …έλα; Τι έλεγες μωρό μου; Τον τοίχο έ; Καλά θα το συζητήσουμε το πρωί. Μπεζ! Το χρώμα ταιριάζει με το δέρμα σου.

- Εγώ θα τον βάψω κόκκινο που να χτυπιέσαι κάτω.

- …Μωρό μου;

- Τι θές;

- Νομίζω πρέπει να χωρίσουμε. Δεν αντέχω άλλο…τη σχέση μας. Καταπιέζομαι...και πνίγομαι…

- Καλά κοιμήσου. Πάντως τον τοίχο εγώ εδώ μέσα μπεζ δεν τον βάφω. Δηλαδή εσύ λες ότι το δέρμα μου είναι μπεζ; Από πότε παρακαλώ;

- …ε; Τι μουρμουράς τόση ώρα;

- Βρε άει στο διάλο. Πάω να πλύνω τα δόντια μου. Εσύ κοιμήσου.

- …α όπως πας στο μπάνιο βούρτσισε και τα δικά μου…

- Βρωμιάρη!

- Αστείος βρωμιάρης.

- Απλά μαλάκας. Και μη μου κάνεις φατσούλες χρουτς χρουτς γιατί φαίνεσαι χρουτς χρουτς ακόμη πιο χρουτς χρουτς μαλάκας.

- ΑΑααΑααααΑαατοθοθιειθοθαοοοοοοοοοαααα

- χρουτς χρουτς.Τι έγινε;

- Ε...να μου ξαναήρθε όρεξη και αυτοικανοποιήθηκα λίγο.

- Δεν θα το σχολιάσω. Τον τοίχο θα τον βάψουμε κόκκινο ότι και να γίνει. Πάει και τελείωσε.

- Εντάξει τελείωσε ότι πεις. Άντε καληνύχτα μωρό

- Καληνύχτα….εγώ να δούμε αν θα τελειώσω ποτέ…

- …………………ε;

(Neil Young-Beautiful bluebird)

Μακεδονικό φιστίκι παρακαλώ.

Τα προβλήματα στη μικρή μας κοινωνία ξεκίνησαν από ένα φιστίκι Αιγίνης. Ήταν τότε που ως Πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης έφερε τα συγκεκριμένα φιστίκια από την Αίγινα και τα παρουσίασε μπροστά σε όλους τους κατοίκους του χωριού στην κορύφωση της ομιλίας του στην κεντρική πλατεία. Λέγεται ότι ο Μητσοτάκης βάλθηκε να εισάγει τα εν λόγω φιστίκια εξαιτίας ενός ατυχήματος που είχε όταν πριν από 2 χρόνια είχε καταναλώσει καρυδόπιτα της περιοχής και του έσπασε ο αριστερός του κυνόδοντας. Μόλις τελείωσε την ομιλία του, όπου εξηγούσε τις ευεργετικές ιδιότητες των φιστικιών σε σχέση με τα ντόπια καρύδια, τα έβγαλε από τις τσέπες του με τα τις μεγάλες φούχτες του και τα πέταξε ψηλά στον αέρα, την ώρα που έσκαγαν χιλιάδες πυροτεχνήματα στον έναστρο ουρανό, ενώ ταυτόχρονα άρχισαν να βαράν τα νταούλια οι νταουλιέρηδες. Θαρρείς όμως πως τα φιστίκια είχαν σταθεί στον αέρα ακίνητα για αρκετή ώρα με έναν μαγικό τρόπο και ο Μητσοτάκης, ο οποίος φορούσε την κλασική του μπέρτα και το ημίψηλο καπέλο του και έχοντας καρφωμένο στα μούτρα του εκείνο το χαρακτηριστικό του χαμόγελο, τα κοιτούσε σατανικά και φυσικά αν δεν ήμουν εκεί και το έβλεπα, θα έλεγα ότι αυτά είναι χαζομάρες. Όμως ήμουν εκεί και έτσι έγιναν τα πράγματα. Οι χωριανοί μαγεύτηκαν από την ταχυδακτυλουργική αυτή κίνηση και ξέσπασαν σε ζητωκραυγές και χειροκροτήματα, ενώ από τον ενθουσιασμό τους ασπάζονταν μεταξύ τους στο στόμα. Το μάτι μου πήρε κάτι γέρους να τρέχουν προς τις νεαρές χωριατοπούλες να τις ασπαστούν και να τις χουφτιάσουν, ενώ οι θειές έβαζαν χέρι όπου μπορούσαν, ακόμη και στα γαυγίζοντα ζωντανά μην ελέγχοντας τις ορμές τους. Όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε κάποια δευτερόλεπτα μέχρι τα φιστίκια να ξεπαγώσουν και να πέσουν στο έδαφος. Τότε σταμάτησαν τα νταούλια, τα πυροτεχνήματα και τα πασπατέματα έτσι πολύ ξαφνικά και τα βλέμματα όλων καρφώθηκαν στο έδαφος. Εκτός από του Μητσοτάκη, που συνέχιζε να χαμογελάει σατανικά. Ο καθένας παρατηρούσε και από ένα φιστίκι. Τα αδέσποτα κοπρόσκυλα του χωριού έτρεξαν να φάνε τα φιστίκια μη χάνοντας καθόλου καιρό. Μαζί και μερικά μούλικα, που μαζί με φιστίκια έβαζαν στο στόμα τους ότι βρωμιά μπορεί να υπάρχει σε μια χωριάτικη πλατεία. Ένας σκύλος λαίμαργος καθώς ήταν, πνίγηκε και άρχισε να βήχει και να γκαρίζει μέχρι που τα ξέρασε όλα. Ακολούθησε πανζουρλισμός. Σούσουρο, σταυροκοπήματα, οχλοβοή, μέχρι και ο Μητσοτάκης έκανε Οοοοοοο. Τότε ο σκύλος άρχισε να βήχει πνιχτά προσπαθώντας προφανώς να απαλλαγεί από κάτι που είχε κολλήσει στον λαιμό του. Ε μετά από αυτό, ο σκύλος έβηξε γαϊδουρινά. Τόσο γαϊδουρινά που ποιος άκουσε αυτόν τον σκυλόβηχα και δεν τον φοβήθηκε. Απο το στόμα του σκύλου ένα φιστίκι εκσφεντονίστηκε στο μάτι του παπά του χωριού με τέτοια σφοδρότητα, που το διαπέρασε και βγήκε από το αυτί του αλλάζοντας κατεύθυνση. Ο Μητσοτάκης βλέποντας την κατάσταση να βγαίνει εκτός ελέγχου ως ηγέτης της χώρας χρησιμοποίησε το πανίσχυρο σατανικό του χαμόγελο, ακινητοποίησε με μιας το φιστίκι και άρχισαν πάλι τα πυροτεχνήματα, τα χουφτώματα, τα γλωσσόφιλα, τα ταρατατζούμ και οι μαλακίες.

Ωραία όλα αυτά αλλά μέχρι που ήρθε πετώντας ο Σαμαράς με διαφορετική μπέρτα, αυτήν την τύπου μανδύα αρχαιοελληνικού και μόνο βρακί με ένα Μ(ή πλαγιαστό σίγμα κεφαλαίο που τον παίρνει, θα σε γελάσω) στα αχαμνά και κάλτσες από την Oxford st. του Λονδίνου των αγίων Οικονομολόγων και βροντοφώναξε πίσω από τα πελώρια εκείνη την εποχή φλωροματομπούκαλα. ‘Η Μακεδονία είναι μια αδιαίρετη, ομοούσια, τριαδική και Ελληνική ρε’. Ο Μητσοτάκης πήρε το βλέμμα και το σατανικό χαμόγελό του από το φιστίκι και το έριξε με όλη του την υπερδύναμη πάνω στον Σαμαρά μπας και τον ακινητοποιήσει. Όμως ο Σαμαράς, που είχε καθρεφτάκια στις γυαλούμπες του, ακινητοποίησε τον ίδιο τον Μητσοτάκη και ούρλιαξε ‘Εγώ φεύγω και θα κάνω νέο κόμμα’. Και τότε αλήθεια λέω όλοι οι χωριανοί εκεί που σχεδόν γαμιόντουσαν μετά νταουλιών και πυροτεχνημάτων, έβαλαν φουστανέλες, πήραν γιαταγάνια, εξέθρεψαν Βουκεφάλες, κατασκεύασαν επιτόπου ακαδημία ποδοσφαίρου με αποκλειστικό σκοπό την κατάκτηση Euro στο μέλλον και έκαναν παρέλαση να πάρουν τη Μακεδονία.

Έτσι έγινε.....αν θυμάμαι καλά. Μπορεί όμως να χα πιει και κάτι παραπάνω και εκείνο το βράδυ τώρα που το σκέφτομαι.

You can always duck

Η πρόσκληση ήρθε από την Μάγια. Έπρεπε να πιάσω ένα βιβλίο που να βρίσκεται όσο πιο κοντά σε μένα. Να το ανοίξω στη σελίδα 123. Να βρω την πέμπτη περίοδο αλλά να αναρτήσω τις επόμενες τρεις. Κάπως έτσι. Δυσκολεύτηκα να αναρτήσω ποστ τη χρονική στιγμή που είδα την πρόσκληση λόγω αυξημένης συγκέντρωσης αλκοόλ στο αίμα μου. Κατάφερα να αρπάξω ωστόσο το βιβλίο που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή πιο κοντά. Αν και πρέπει να κόλλησα για κανά 5λεπτο για το πιο είναι πιο κοντά σε εμένα, τελικά αποφάσισα οτι ήταν ένα ΒΙΠΕΡ(τα είχα πάρει το καλοκαίρι με την Κυριακάτικη) του Peter Cheney, που δεν έχω διαβάσει ακόμη και είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα το κάνω και στο άμεσο μέλλον αν και θα το διασκέδαζα αφάνταστα παρέα με τον Λεμί Κοσιόν.

Ιδού τι βρήκα (αν είναι σωστό το μέτρημα):

Στη φωνή του Χέρικ υπάρχει ένας κουρασμένος τόνος. Σας λέω αλήθεια τον λυπάμαι. Κάθε φορά που έρχομαι στην Αγγλία κι αρχίζω να συνεργάζομαι μαζί του σε κάποια δουλειά, όλα φαίνονται να πάνε στραβά και πάντα θα υπάρχουν γύρω κανά δυο πτώματα, για να δίνουν ενδιαφέρον στην ιστορία, αν με καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.

Εδώ το βιβλίο

Ο τίτλος του πρωτοτύπου είναι 'You can always duck', 1943

Tο παιχνίδι μπορεί να το παίξει όποιος διάβασε αυτό το ποστ και θέλει
Θα καλέσω ειδικά τον ???
μήπως έχει όρεξη να κανει τα ακόλουθα:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Ο Λαέρς και τα τέσσερα φταρνίσματα.

Το πρωινό του Λαέρς ήταν ένας καφές και ένα κουλουράκι. Αυτά ήταν ότι έπινε και έτρωγε όλη μέρα. Και ένα ποτήρι νερό. Ήταν τόσα χρόνια αυτή η ίδια ιεροτελεστία. Ο Λαέρς ήταν o στυλίτης μοναχός της σύγχρονης εποχής. Ανέβαινε πάνω στην ταράτσα και κατάφερνε να σταθεί για μέρες πάνω σε μια κεραία Wi Fi., όπου και διαλογιζόταν για όλη τη μέρα ανεξαρτήτως του καιρού. Τόσα χρόνια εκεί πάνω είχε αναπτύξει το πνεύμα του την ικανότητα να εισχωρεί μέσα στον ιστό και να περιδιαβαίνει μέσα στο Wikipedia και να γίνεται σοφή εγκυκλοπαίδεια, στο Youtube να γίνεται πρωταγωνιστής, στο Google να γίνεται μνήμη και στα blogs να γίνεται λέξεις. Κατάφερε να γίνεται torrent και να κατεβαίνει μέσα από καλώδια στους σκληρούς της γής και να μπαίνει έπειτα από τα δάκτυλα και τις οθόνες στο μυαλό και στα μάτια των ανθρώπων.

Ο Λαέρς προχθές έπιασε ένα βαρύ κρυολόγημα. Το σώμα του δεν άντεξε άλλο την ασκητική του. Ο Λαέρς έμεινε εκεί όμως. Πάνω στην κεραία.

Φτάρνισμα πρώτο.

Ακούστηκε ένα κρακ, το οποίο τάραξε όλους τους υπολογιστές της οικουμένης. Τα κουμπιά των πληκτρολογίων βγήκαν όλα από τις θέσεις τους και τα mouse έσπασαν σε δύο κομμάτια δημιουργώντας ένα στόμα. Τα πλήκτρα καρφώθηκαν στα σώματα των ανθρώπων και τα ποντίκια έπεσαν πάνω τους να τους φάνε.

Ο Λαέρς ένιωσε το πλευρό του να σπάει και τα χέρια του είχαν παραλύσει εντελώς.

Φτάρνισμα δεύτερο

Η σφοδρότητα του πρώτου φταρνίσματος δημιούργησε τέτοια σαστιμάρα στα κομπιούτερς του κόσμου που δεν κατάλαβαν για πότε ακούστηκε το δεύτερο. Οι σκληροί σταμάτησαν να δουλεύουν παντού. Όλα τα αρχεία του κόσμου σβήστηκαν για πάντα. Καπνός βγήκε από τα ρουθούνια των ανθρώπων, καίγονταν τα σωθικά τους.

Οι γιατροί είπαν ότι στο τρίτο φτάρνισμα ο Λαέρς είχε υποστεί κατάρρευση πνεύμονα ενώ σίγουρα ταυτόχρονα έπαθε εγκεφαλικό με συνέπεια την ολοκληρωτική απώλεια της μνήμης του.

Φτάρνισμα τρίτο

Οι οθόνες θρυμματίστηκαν παντού και τα γυαλιά μπήκαν στα μάτια των ανθρώπων

Τα μάτια του Λαέρς βγήκαν από τη θέση τους και κατρακύλησαν για λίγο στην ταράτσα μέχρι να πέσουν και να συντριβούν στο πεζοδρόμιο.

Φτάρνισμα τέταρτο

Κάηκε το τροφοδοτικό, κάηκε ο επεξεργαστής. Αίμα τώρα έβγαινε από τα αυτιά, τις μύτες και τα στόματα των ανθρώπων.

Η καρδιά του Λαέρς είχε σταματήσει.

απεριτίφ

Όπως το απεριτίφ, έτσι κι εγώ πάντα ήμουν ένας ‘θα πάρετε κατιτίς πριν από το γεύμα, επιμένω’, για τους επισκέπτες των γονιών μου τα Σαββατοκύριακα. Κάτι σαν φοντανάκι με λικέρ. Δεν έλειπε ποτέ βέβαια και το κανονικό απεριτίφ, αλλά εγώ έπρεπε να είμαι έτοιμος, σενιαρισμένος και προπαντώς να βρίσκομαι λίγο μετά τη σάλα της υποδοχής και να εμφανίζομαι μετά το κρέμασμα των παλτών, το κάθισμα στον καναπέ και τους πρώτους τυπικούς χαριεντισμούς. Η μητέρα επαναλάμβανε με τρυφερό δεσποτισμό τις εντολές στο υπηρετικό προσωπικό, ενώ ο πατέρας βρισκόταν στο γραφείο επίσης με υπηρετικό προσωπικό γυναικείου φύλου και καθυστερούσε εθιμοτυπικά. Έπειτα η τελετουργία περιελάμβανε παίξιμο πιάνου από τη μητέρα και εγώ εμφανιζόμουν με στρατιωτικό βηματισμό κορδωμένος με σκοπό να κάνω παρέα στους βαρετούς επισκέπτες. Και φυσικά ήταν στη διακριτική ευχέρεια των επισκεπτών το να με καταναλώσουν ή να με παρακάμψουν και να προχωρήσουν στο κυρίως γεύμα. Οι περισσότεροι λόγω της αστικής τους ευγένειας θεωρούσαν ότι θα ήταν πρέπον να με καταναλώσουν αν και σπάνια έδειχναν οτι το απολαμβάνουν. Σα να τσιμπολογούν από μπαγιάτικους ξηρούς καρπούς, μόνο και μόνο για να κατέβει ευκολότερα το μπράντι.

Ανά περιόδους με ντύνανε με διάφορες στολές, ώστε να εντυπωσιάζω τους καλεσμένους με τις δραστηριότητες μου. Η μητέρα μου έδινε δυο μέρες πριν από την άφιξή τους σχετική βιβλιογραφία για να μη τυχόν και με πιάσουν αδιάβαστο με τίποτα ερωτήσεις επί των δραστηριοτήτων μου και έτσι καταρρεύσει το υπέροχο αυτό σχέδιο. Η ανεπάρκειά μου βέβαια στο να αντεπεξέλθω σε ακόμη και εύκολες ερωτήσεις ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής, καθώς σχεδόν ποτέ δε διάβαζα το μάθημα.

Τένις

Τρομπόνι

Ιππασία

Καράτε

Ξιφασκία

Χορωδία.

Με ντύσανε Βρικόλακα

Η κυρία Βαμπ ήθελε να της δαγκώσω το λαιμό και να της πιω το αίμα όταν η μητέρα δεν κοιτούσε αφοσιωμένη στο πιάνο της. Δε δίστασα, έβγαλε το φουλάρι της και αποκαλύφθηκε ο θεσπέσιος λαιμός της. Όρμησα με δισταγμό και την δάγκωσα μαλακά στο σημείο που είχε δύο σημαδάκια από παλαιότερο δάγκωμα. Τότε ένιωσα τα νύχια της να μου τρυπούν το στήθος. ‘Πιο δυνατά’ έσκουξε παθιάρικα. Πιο δυνατά οκέι. Τσουφ. Πετάχτηκαν δυο σταγονίτσες αίμα, που άρχισαν να κατατρακυλούν στον υπέροχο λαιμό της κυρίας Βαμπ μέχρι που ενώθηκαν στη χαράδρα του στήθους της.

Τρελάθηκα. ‘Ήπια όσο μπορούσα. Μέθυσα. Γυρνούσαν τα κεριά, η μουσική το πιάνο, το βιολί και για μια στιγμή δεν είχαμε βιολί στο σπίτι μας. Ή μήπως ήμουνα σήμερα βιολιστής κατά περίπτωση;

Το πρωί ξύπνησα στον καναπέ. Μα πως έγινε αυτό; Η κυρία Βαμπ έλειπε. Η μητέρα μου γυμνόστηθη στο πιάνο νεκρή. Ο κύριος Βαμπ με κατεβασμένα τα παντελόνια, αναψοκοκκινισμένο ποπό πνιγμένος με το κεφάλι του μέσα στη λεκάνη της τουαλέτας. Ο πατέρας μου σφαγμένος καβαλημένος από τις 2 υπηρέτριες. Οι 2 νεκρές υπηρέτριες άσπρες στραγγισμένες από κάθε ίχνος αίματος με δαγκωματιές στο λαιμό τους . Το προσωπικό της κουζίνας τεμαχισμένο και κάποια μέλη του τοποθετημένα αδέξια σε πιατέλες. Η κυρία Βαμπ αγνοείται

Μου κάνανε εξέταση αίματος και είδαν ότι είχα αυξημένη συγκέντρωση δεξαβρουώζης, μιας ουσίας που προκαλεί παράνοια και επιθετική συμπεριφορά. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν δάγκωνα την κυρία Βαμπ πέρσι, που με ντύσανε μύγα στις απόκριες.

Όχι στ’ αστεία.