Θρώσκω

Είμαι άνθρωπος. Εκ του άνω θρώσκω και ὄπωπα. Κοιτάω ψηλά και αναπηδώ. Χοπ! Θρώσκω λοιπόν στα λιβάδια σαν αγελάδα που θρώσκει. Τι άνω θρώσκεις και όπωπας ρε; Που χαζεύεις; Τι κοιτά ρε; Θα πατήσεις τίποτα κακά. Εκτός και αν τα αποφύγεις αναπηδώντας τα. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ανθρώπων είναι οτι περπατούν αναπηδώντας καμαρωτοί-καμαρωτοί, σα να έχουν καταπιεί μπαστούνι και κοιτάζουν ψηλά στον ουρανό. Αν δεν αναπηδάς είσαι άνωπος και αν δεν βλέπεις είσαι άνθρωσκος. Άνω βέβαια αν δεν είσαι ανάποδα. Γιατί αν είσαι με το κεφάλι προς το έδαφος τότε κοιτάς κάτω. Επομένως είσαι κάτωπος ή κατάθρωπος ανάλογα με το αν αναπηδάς, γιατί δεν μπορεί, θα βλέπεις όταν κάνεις ακροβατικά. Εκτός πάλι αν κάνεις κάποια στάση στο σεξ και κλείνεις τα μάτια είτε γιατί δε βλέπεται το έτερον μισό σου είτε γιατί σε πήρε ο ύπνος, είτε γιατί έχεις αυτό το βίτσιο οπότε και λέγεσαι κάτωπος που κάνει σεξ. Το μεγάλο πρόβλημα είναι με τους αστροναύτες, που ας πούμε ότι επιδιορθώνουν έναν διαστημικό σταθμό από την εξωτερική μεριά. Τότε που θρώσκουν και που κοιτούν; Πάνω; Πλάγια; Κάτω; Αυτοί τότε χάνουν την ιδιότητα του ανθρώπου. Γίνονται κάτι άλλο που πρέπει να λέγεται θρώποι.

Από την Βικιπαίδεια αντιγράφω:

‘Στο κατ’ εξοχήν έγκυρο Ετυμολογικό Λεξικό τής Αρχ. Ελληνικής τού P. Chantraine (1999, β΄ έκδ.) αναφέρεται: «Le mycénien a-to-ro-qo rend quasi-certaine l’existence d’un second terme -okwo- (exprimant l’idée de visage ou d’aspect), cf. οψ, πρόσωπον, et apporterait un petit appui par ex. à l’explication par *άνδρ-ωπος» (σ. 91).

Η ανάλυση *άνδρ-ωπος «αυτός που έχει όψη ή πρόσωπο άνδρα» είναι αυτή που τείνει να γίνει περισσότερο αποδεκτή στη σύγχρονη γλωσσολογία. Ας σημειωθεί ότι το αρχ. ουσ. ανήρ, ανδρός σήμαινε συγχρόνως «άνδρας, άνθρωπος», πράγμα που αποτελεί κοινό τόπο για πολλές σύγχρονες γλώσσες (λ.χ. αγγλ. man, γαλλ. homme, γερμ. Mann «άνδρας» - man «κάποιος (άνθρωπος)», ισπ. hombre, ιταλ. uomo κ.ά., που όλα συνδυάζουν τις σημ. «άνδρας, άνθρωπος», αντανακλώντας έτσι το γνωσιακό σύστημα των ομιλητών).

Δημοφιλείς παραμένουν ορισμένες παρετυμολογικές αναγωγές, οι οποίες δεν στηρίζονται σε επιστημονικά κριτήρια. Περισσότερο γνωστή είναι η εικαζόμενη αναγωγή σε ἄνω + θρώσκω («αναπηδώ») + ὄπωπα (αρχαϊκός παρακείμενος του ὁρῶ «βλέπω»), βάσει της οποίας ο άνθρωπος είναι το όν που κοιτάζει και κινείται προς τα εμπρός, άρα είναι γεμάτος αισιοδοξία και στόχους. Η άποψη αυτή προσκρούει στους μορφολογικούς κανόνες τής Ελληνικής, διότι παρουσιάζει τονισμό που δείχνει ότι πρόκειται για παράγωγο και όχι για σύνθετο, το δε ρήμα θρώσκω δεν έχει δώσει παράγωγα επίθετα τέτοιας μορφής.’

Ο Galis θρώσκει! Χοπ!

Ολη αυτή την μπουρδολογία μου την καταθέτω ως διαμαρτυρία ενάντια στη χρήση της φράσης κλισέ ‘Είμαι άνθρωπος. Εκ του άνω θρώσκω.’. Δεν αντέχω άλλο να την ακούω και να την διαβάζω. Έχει συνωμοτήσει και το γαμημένο το σύμπαν εναντίον μου επειδή το θέλει πάρα πολύ, οπότε καταλαβαίνεις.